قواعد ناظر برفعاليت واحدهاي صنفي درفضاي مجازي

کارشناس ارشد حقوق اقتصادي و پژوهشگر دوره دکتري حقوق خصوصيدانشگاه شهيدبهشتي

فضاي مجازي و فعاليت در آن مستلزم رعايت قواعد و الزاماتي است که بعضاً متفاوت از فضاي حقيقي است. فعاليت اقتصادي در فضاي مجازي به سبب ماهيت آن همواره محل بحث و کشمکش هاي فراواني بوده است. اين مناقشات گاه به سبب خلاء قانون و اغلب معلول عدم شناخت کافي از مقررات فضاي مجازي است.

قواعد ناظر بر فعاليت در فضاي مجازي:

اگر کسب و کاري که در فضاي حقيقي فعاليت دارد، بخواهد در فضاي مجازي هم فعاليت کند، چه الزاماتي دارد؟ اين سؤالي است که بسياري از واحدهاي صنفي با آن مواجهند. پاسخ به اين سؤال دو صورت کلي دارد و بايد به نوع فعاليت کسب و کار توجه شود.

استفاده از فضاي مجازي براي تبليغ کالا يا خدمات:

صورت اول اين است که واحد صنفي فعال در فضاي حقيقي صرفاً از فضاي مجازي براي تبليغات استفاده مي کند. يعني مصرف کنندگان امکان خريد محصولات وي از طريق فضاي مجازي را ندارند. کالا يا خدمات در بستر مجازي تبليغ مي شود و خريداران بايد براي خريد به محل واحد صنفي مراجعه کنند.

بنابراين:

در اين صورت واحد صنفي براي فعاليت در فضاي مجازي، نيازي به گرفتن پروانه کسب مجزا ندارد. البته، اين در جايي است که کسب و کار صرفاً کالا و خدمات خود را تبليغ کند.

در غير اين صورت:

اگر تبليغ کالا و خدمات ديگر واحدها را پيشه خود قرار دهد، بايد پروانه کسب بگيرد. چراکه در اينجا او در فضاي مجازي، خدمات تبليغي ارائه مي­دهد. پس، آيين نامه اجرايي مواد (2)، (12) و تبصره ماده (87) قانون نظام صنفي در اينجا حکومت خواهد داشت.

استفاده از فضاي مجازي براي فروش کالا و خدمات:

صورت ديگر آن است که واحد صنفي در فضاي مجازي هم نسبت به فروش محصولات خود اقدام مي کند. در اينجا اساساً او در دو محل فعاليت دارد.يکي در فضاي حقيقي که براي آن فعاليت، از اتحاديه شهرستاني ذيربط پروانه کسب گرفته است. دوم در فضاي مجازي که بايد از اتحاديه کشوري کسب و کارهاي مجازي پروانه کسب أخذ نمايد.

ماده (5) قانون نظام صنفي:

همانطور که گفته شد فعاليت واحد صنفي در فضاي مجازي مستلزم اخذ پروانه کسب مجزا است. دليل اصلي اين موضوع هم به ماده (5) قانون نظام صنفي مربوط مي شود. در اين ماده قانون گذار پروانه کسب را تعريف کرده است. قانون گذار ضمن تعريف پروانه کسب، سه رکن اصلي را نيز برشمرده است.

پروانه کسب:

مجوزي است که طبق مقررات به منظور شروع و ادامه کسب و کار يا حرفه به صورت موقت يا دائم به فرد يا افراد صنفي براي محل مشخص يا وسيله کسب معين داده مي شود». سه رکن اصلي يعني شخص، شغل و محل. در اينجا با توجه به اينکه محل فعاليت تغيير مي کند و از فضاي حقيقي به فضاي مجازي گسترش مي يابد نياز به پروانه کسب ديگري وجود دارد.

سخن آخر:

آنچه مسلم است اين است که کسب و کار همگام با رشد و توسعه تکنولوژي هاي نوين وارد مرحله جديدي شده است. مزاياي فضاي مجازي و امکانات ويژه آن سبب گرديده واحدهاي صنفي تمايل به فعاليت در اين فضا پيدا کنند. واحدهاي صنفي با گسترش فعاليت هاي خود و خارج شدن از فضاي سنتي قدم در راه جديدي گذاشته اند. افزايش آگاهي نسبت به قواعد ناظر بر فعاليت نظام مند در فضاي مجازي ضرورتي انکار ناپذير است.

از اينکه از سايت ما بازديد کرديد سپاسگزاريم.اصناف پلاس، رسانه آموزشيمرکز آموزش و مطالعات حقوقي و اقتصادياتاق اصناف شهرستان شميراناتاست. همه روزه مي توانيد با مراجعه به اين سايت، از مطالب آموزشي ارائه شده بهره مند شويد.